Bir Dokun Bin Ah İşit!

Şenliği bol bir cehennem denk geldiğimiz çağ
Her günümüz birbirinden ziyan, huzurdan muaf
Havası, suyu, toprağı eskisi gibi değil hiçbiri
Rüzgarla eğleşmiyor artık ne kavaklar ne de servi

Şiiri küstürdük, tutmaz oldu çayımızın demi
Arar olduk yanında, katık etmeye bir hoş sohbeti
Tek yoldaşımız oldu durmaksızın geçen zaman
Gerisi teferruat, gerisi yabancı bir yığın insan

Anılara müptela bir serseridir varlığımız
Sokaklar dolusu kalabalıklar içinde yalnızız
Şimdi kuş uçmaz kervan geçmez gönlümüzde
Susuz kaldık muhabbete kendi çölümüzde

Alıp başımızı düşsek uzak yollara
Yollar yabancı, ıssız ve de tenha
Canımızdan bir can yoksa bastığımız toprak altında
Her adım gurbet, her tebessüm töhmet altında

Tüm mevsimlerimiz talan oldu takvim yaprağında
Arafta kaldık hep dünle bugün arasında
Bir ömür yaşanır da hangi vicdana sığar yaşadığımız
Öyle bir çağ ki hayatta kalmak oldu varoluş amacımız