22. Sayı
Şiirhane
Dağlar, taşlar, kaldırımlar, çocuklar, ağaçlar, çiçekler bir zamanlar güzeldi.
Güzeldi işte gökyüzü masmaviydi.
Güzeldi sevmek sapsade ve koşulsuzdu.
Güzeldi yürekler samimiydi.
Karardı gökyüzü, yakmaya başladı güneş.
Yağan yağmur güzelleştiremedi toprağın kokusunu.
Papatyalar küstü sevgililere, seviyor demeye utandı.
Kuşların kanatları kendi bedenlerinin yükünü kaldıramayacak kadar ağırlaştı.
Kirlendi dünya, duman kokusu aldı her yeri.
Yanan ise hayal kırıklarının parçalarıydı.
Geriye sadece anılar kaldı.