Mirage

Gözler bir hayat ağacı,
Bahçesinde güller, ıhlamurlar olan küçük bir ev,
Yeşilin her tonunu sevdiren,

Uzak, sıcak diyarlarda açmış gözlerini
Bir çöl gülü, şarkın kalbinde filizlenmiş,
Beyaz rüzgârların estiği dağlarda
Endemik çiçeği sahranın

Bir çöl gülü, yürek pür gam,
Nazikçe bükmüş boynunu, gözler pür nem,
İki küçük beyaz güvercin; bağlanmış iki avuç
Öpülecek kanatları kimler yordu?
İpeklerin değmeğe can attığı
Nedendir bu çatık kaş?
Doğduğun topraklar acı mı çekiyor?
Taçların ateşe mi dolandı?
İnce bir yaş mı süzülen yanaklarına?
Musluğu açık kalmış bir kurnada
İrice damlayan gibi,
Öksüz bir his belirir kalpte demâdem
Bir yaz günü öğlen uykusu gibi
Yanıma gelir ipekten kanatlarla
Buraya ait değildi Mirage

Öteki bir devdi; çirkin, kocaman elleri,
Bir dev gibi seviyordu dev
Ama yapamazdı,
Yenemezdi yapısını,
Sayısız kez yaptığı gibi devasa surlara,
Yıkamazdı o küçük evin duvarını,
Bahçesinde güller
Ihlamurlar olan

Mâni idi merhemine yiğidin hazeri
Görmemişti daha önce böyle bir çiçek
Ne Kıpçak’ta ne Bağdat’ta
Ne Mısır’da
Ne Bedahşan ne İstanbul’da
Ne de diyar-ı mülket-i Rum’da

Mirage,
Baharım, sevincim
Güzüm, öfkem
En değerli incim
Sabahım, gecem
Gülen gözlerim
Şarab-ı kevserim
Azizim, Yusuf’um
Anadolu’m
Karanlıklar içinde gaz lambam
Gecenin zehrine sıyrılmış kılıç ucum,
Ölürsem boynuna kanım
Medet! Hey naşinasım