İnkisar

devran bize dönmüyor ferda
anla artık sayfaların ağırlığını
kaç gemi geçti düğüm düğüm
kaç sefer ettik sabrın sonuna
cansız yaprakların düşüşünü
en hevesli günlerimizde
acı bir tebessümle anmadık mı
ve bir başkasının gözlerine
iştahlı bakışlarımızı sunmadık mı
ben artık yazamıyorum ferda
kalemi her aldığımda düşüyor elimden
vücudumu kaplayan ağrılar var
gelmeyeceğini bile bile izlediğim
her saniye aynı tahakküm, endişe
çaresizliğin sesini duyuyorsun sen
bu acınası şehire küfrediyorum
ve aynı bataklığın içinde kendime
boş kaldırımlarda sövüyorum