Sakin Bir Akşamın Hüznü

her gündoğumu diledim bir mezarı,
insanların çabasızlığına karşı durmayı.
neşemi kaybettim bir ekim günü,
bir daha güldürmedi hiçbir sonbahar yüzümü.
ne etsem sonu senin mutluluğun içinmiş.
nereye kaçsam senden saklanmak için.
konuşsam dinlemen,
ağlasam duyman için.
öyle gülme yüzüme karşı,
buruk bir vedaya düğümlüyüz.
koskoca ömrümüzde bir sevdaya tutulmuş,
hem de çok yanmış bir külüz.
kırgınlığım geçmiyor günlerdir,
kızgınlığımın sana tebessümü kalmamış.
bıraktığın yaralarda çiçeklerim açamamış,
senin toprağın bana yarar sağlamazmış.
fakat biliyorum Beyoğlu’nda bir biz kaldık.
Beşiktaş’a varamadan ayrıldık.
biliyorum ki hiç gidilmeyecek yerler bıraktık.
haziran aylarında hep başkalarına sığındık.
görüyor musun nasıl da kırılmışız orta yerimizden.
bir yolunu da bulamadık biz, çok yol gitmeden.
vedanın kokusu kaldı odamda,
yakılan onca anıda.
öğretilenleri unut bu akşam,
gülüşüm kalsın ezberinde.
hazan vaktini bekle sessizce,
geleceğim bir gün eserimi görmeye.