Zamanıdır

Mavi hücremde soluklarım tükenmek üzere.

Balkon demirleri parmaklıklar gibi.

Çiçekler yetiştirsem de yemyeşil,

İçim solgun, yorgun, küskün; mevsimin tam aksi.

Bu mahkûmiyet, nefes almak gibi mecburi.

Belki de firarın tam zamanıdır şimdi.

 

Martılar gökte uçuyor özgürce, ben gidemiyorum bir adım öteye.

Salondan mutfak ok iki adım, on iki adım da geriye,

İşte dünyamın toplam ekseni.

Tutulmuş ağrılarla gönlümün lâl dili.

Sussam ruhumda hüzün, söylesem yüzümü yalıyor alevi.

Belki de konuşmanın tam zamanıdır şimdi.

 

Ne boş ne manasız şimdisi, öncesi.

Derindeyim, açıkta, görünmüyor denizlerimin dibi.

Hiç olmaya yüz tutmuş ruhumda batık gemi eskileri.

Uçsam ateşe pervane misali.

Belki de yanmanın tam zamanıdır şimdi.

 

İsmin yazıyor her satırlarda, her solukta.

Çıkıversen karşıma bir köşede, bir sokakta.

Demezler mi zaten bu bir tür delilik hali.

Kaldırmıyor yorgun gönlüm bu özlemleri.

Umurumda değil yolların meşakkati.

Belki de sevmenin tam zamanıdır şimdi.

Firarsa, tam zamanında kaçabilmeli,

İtiraf için diller tam zamanında çözülmeli.

Ya da susacaksa, baştan saklamalı sözlerini.

Korkuyorsa, daha kıvılcımken söndürmeli ateşleri.

Ya koşmalı ya hiç çıkmamalı yola, yollar dikenli.

Belki de bitmenin tam zamanıdır şimdi.