kelimeleri başımdan atmak hayli zor geliyor bu aralar,
düşündüklerimde kayboluyorum.
bir akşamüstü yorgunluğuyla kendimi tanımaya çabalıyorum,
kimdim, neydim ve ne olmalıydım geleceğin puslu sokaklarında.
yaşım büyüdükçe aklıma kazınan bazı doğrular küçülüyor,
küçüldükçe kayıplara karışıyor çaresiz.
su misali zamanın gergefinde bir “şey” olabilmek için koşturup duruyorum,
olduğum şeyde gözle görülüp, bir tahta kurulmak istiyorum.
suyu tükenmiş okyanusta kuru bir sandalım,
gözü kara meçhulde yönüme yoldaş arıyorum.
başımdan atamadığım kelimelerin boğucu sıcaklığında kavuruluyorum,
kayıplar bir telaş ve acele,
kayıplar yeni bir soluk içimde.