Aynadaki Kainat

Maziden atiye zaman akıyor
Kuzda pusmuş bir ölüm, çığlıktan az geride
Çaresiz bir ayrılık bırakırken deride
Nafile ki bu fani acizlikte

Cesareti kırık infaza doğuyor güneş
İçimdeki umarsız bu tutkuya
Kırılır da dişlisi dünyanın
Tek tek iner yıldızlar toprağa

Uykular
Hal içinde feveran etse de
Yalnızlıktır her gün sonsuzluğa

İçimde bir sızıdır, yokluğun varlığı
Tahammülü zorlarım, bilinmezlere inat
Çözer mi hummalı sırları beyinlerin darlığı
Bütün diller kırılır, sükût eder kâinat

Her devri ayrı bir ihtişam ve ayrı bir şan
Zaman çarkı dönüyor, tükeniyor hayat
Geçiyordu ölmenin tozlu yolunda haram
Dünya zerre misali, kâinatta insan

Ve huşusu kalkar evrenin
Mizanda boğulur mu sevince?
Yok imiş bir haberim farz-ı muhalde yaradan
Ve nihayet
Zamanın belirsizliğinde kayboluyor insan.