O’n

On gündür dönmüyor dünya belki de on ay
Dün gibi oysa son bakışının derinliğinin aklımı ele geçirişi
Kuşlar bile durmuştu havada olduğu yerde...
On gündür uçmuyor kuşlar göğümde
Belki de on ay...

On gündür bakmıyorum aynalara belki de on ay
Zamanın sonsuz döngüsüne takılıp giden ömrüm
Yaşamı sevmekten öte bilemedi.
On gündür sevmiyorum evreni
Belki de on ay...

On gündür uyumuyorum belki de on ay
Yattığım yatağım bile beni sevmez oldu artık
Kavuşma anlarının en mutlu şahidi, hasretleri iyi bilirdi
On gündür yatmıyorum unutmasın diye
Belki de on ay...

On gündür saymıyorum zamanı belki de on ay
Birikmiş yüzümün derinleşen çizgilerinde
Saçıma düşen beyazlar, gözlerimin fersiz ışığı
On gündür bakmıyorum takvime
Belki de on ay...

On günler geçerken o’nsuz ömrümden
Baktım aynadaki suretimin biçimsiz gülüşüne
Unutmuş hepten dudağının kıvrımlarına ilişen tatlı bir tebessümü
Gülmezdim bir daha oysa yeniden hayatı hatırlatan
Yeni bir bakış kalbime dokunmasa...