10. Sayı
Şiirhane
..aşındıkça açığa çıkıyor yüzümdeki yüzün..
Soran gözlerini kaçırdım,
Yaşlı bir tablodan
Kelimelerin renk körü olduğu zamanlardan
kalma bir ben-tablo,
Sığındığım uzun süredir.
Kendimden saklandığım yer
Kendimi en iyi bildiğim yer değil miydi zaten?
Sen değil miydin
Piroliz umutlarımın yalnızlığına nefes olan!
..aşılamaz ayrıksılığında ruhumun..
Ah bir ince dal parçasıydı varlığım, kırık
Debisi düşük, dostsuz nehirlere eğilmiş;
Menzili kısa çığlıklara benzeyen kelimeler çizen suya,
Ve dipnotlar bırakan her sessiz vedaya;
Parçalanan irislerimde son bir çaba gibi...
..çünkü kalbini açan insan intiharı az da olsa göze almıştır..
Ah yaz gecesi öncesizliğim,
Sesin, sessizliğim
Aylar sonra düşülen sevgi notum;
Hiç göndermediğim mektubuma!
Boş kağıdıma ağlayan anaç gün doğumu
Ve ıslanan senliğim, aybatımlarında:
Ortağım yalnızlıktaki;
Bu şiir, kim-senindir
-Deniz Karakulak
Keyifli okumalar ve iyi akşamlar dilerim.