İkarus Olmadığımdan

Kiremitlerin üzerinden yükselerek genişleyen gökyüzü gibisin
Ben bir perde aralığından izliyorum

Ağacın gölgesi resim çiziyor
Sigaranın kırıklaştırdığı beyaz perdeye
Rüzgar hareket katıyor resme
Ve güneş; ışık

Ellerim başımın altında kavuşmuş
Bir sıkıntı basıyor içimi
Perdeyi açıp kiremitlerin üzerinden
Sana düşemememin çaresizliğini duyuyorum derinden

Bir yükseklikten düşülür, fakat
Bir yüksekliğe düşülemez olduğunun o an farkına varıyorum

O yüzden ayağım sallanarak Chopin’e eşlik ederken Perde aralığından
Gökyüzünün üstüme düşmesini bekliyorum
Bir İkarus olmadığımdan.