Ruh Ölümü

Geceyi sarmalamış yine dolunay
En parlak peleriniyle
Penceremden süzülen etekleriyle
Kaldırır tüm duyguları ayağa
Ve sonra kol kola yürürler
Gecenin koynuna
Gece ki yumuşatır sert karanlığını
Soldurur siyahlığını
En ıssız sokağında ağırlar
En güzel sessizliği açar
Ve dansa kaldırır tüm anıları
Öyle bir danstır ki o
Akla ziyan
Yalnızlığın ritmi arttıkça
Kalbin ritmi yavaşlar
Yavaşlar…
Atmaz olur…
Gerçekleşir ruh ölümü
İşte budur ömürlerin dönümü
Budur tenlerin yaprak dökümü