Ben Kimin Bedduasıyım?

Sağırım her dilimine aşkın,
Hitabetim pek kuvvetli değildir.
Çayımı demsiz türkümü sözsüz tüketemem.
İçime çöreklediğim bir döküm hasret,
Firaklı bir bakış,
Aralık kapı,
Nereye değse adım;
Orada uğurlanır haykırış...
Ben kimin bedduasıyım?
Dudaklarıma kıymıklanmış çatallı ihtimaller,
Kesinliğini yitirmiş yaşamın yetim çocuğuyum.
Gölgemde titrer yıllanmış nefesim;
Ümidimi yolunu unuttuğum günlere naklettim.
Alnıma serili bir bukle şiir, 
İçerlediğim bütün mevzuları solgun bakışlarla irdelerken,
Yahu diyorum,
Aklıma nasıl mukayyet olacağım!
Mayınlı çizgiler sarmış yapraklarımı,
Kalemimden her an bir ölüm fırlayacakmış gibi.
Bağrımda kuruyan ruhumda delik deşik bir gece,
Hüngür hüngür doğuyor yıldızlar,
Gecedir insana uyumak fıtratken 
Fıtratımı ezip ellerimle okşuyorum bütün yaralarımı.
Pencere köşelerinde damla damla çekiliyor gün yüzü,
Kararan bakışlarımda acının en acıklı sonu,
Batıyorum doğduğum güne ve
Bu defa fazlasıyla yitiriyorum aydınlığımı.