Bu Aralar

Kalbim istemsizce ritimsizleşiyor kendi içinde,
Uçmak, yardım etmek, hissetmek istiyor.
Etkileniyor her şeyden...
Umudunu kaybediyor, atmak istemiyormuşçasına direniyor yaşama,
Farkına varmadan atışları dengesizleşiyor, ritmi kayboluyor.
Sonra farkına varıyor ne kadar değerli olduğunun...
Her şeyin iyileşeceğini, kendini toparlarsa başkalarını da etkileyeceğini,
Umudun hiçbir zaman kaybolmayacağını,
Her atışın bir umut
Her umudun bir sevgi
Her sevginin de yaşama dair var olduğunu fısıldıyor kendine...
Umut bir kalp atışı ve nefes kadar yakın ona
Anlıyor ve anlatmaya hazır bir fedaiymişçesine;
Tekrardan düzeliyor ritmi
Başkalarının yaralarını sarmayı görev ediniyor; bu zor günlerde bir nefes
mesafesi kadar yakın olmayı, oldurtmayı..