Bir Kırık Kalp Kadını

Bir mezar düşledim
Ki alabildiğine soğuk,
Ve ellerim yağmurda kurumuş
Bir o kadar kirli,
Mezarda bir kadın kalbi
Kim bilir kimin yalnızlığı?
Mezarda ellerim
Alabildiğine yorgun

Bir kırık kalp düşledim
Ki yalnızlığımdan artmış,
Bazı gecelerin sonuna doğru
Yüzler azaldı hafızamdan
Mezara sığamayacak kadar
Soğuk sandığım ellerimi
Mezara sığamayacak kadar
Kirli bir kadın kalbinde buldum

Bir kırık tabut aradım
Beni benden almış
Yağmış bir mezarın kalbine
Yalnızlık kadar soğuk
Bir ellerimi düşledim
Beni bana hatırlatan
Yağmış yalnız bir yağmurda
Bir mezar kadar kirli

Hani bulutsuz gözlerim
Senden arta kalan
Soğuk bir yüzün, kadını kadar yalnız
Hani ellerimin kalbi
Benden arta kalan
Yakın bir zamana, sığamayacak kadar kırık

Yalnızlığım gizlenmiş yüzümde
Sana ağlamaklı
Bir kadın tabutu ıslanmış
Baştan aşağı,
Kadının elleri
Yüzüm kadar soğuk
Kadının tabutunda bir yağmur
Senden ağlamaklı

Bir mezar bulmuş düşlerim
Kim bilir kimin mezarı?
Belli,
Bir kadın kadar yalnız, 
Ve o mezarda kalbim
Kim bilir kimin düşleri?
Belli,
Beni bıraktığından da kırık