Uçurum

Uçurumun kenarındayım.

Sanki her an düşecekmişim gibi hissediyorum.

İçim ürperiyor, bakamıyorum.

Tutunamıyor yalpalanıyorum

Rüzgar hafiften esse düşecek gibiyim.

Sanki sanki uzaklara dalıyor gözüm.

Unutmaya çalışıyorum.

Düşmeyi unutmak istiyorum,

savrulmayı unutmak,

ölmeyi unutmak...

Meğerse ne kadar çok severmişim her gün gitmek istediğim bu dünyayı.

Kendimi sessizce bırakıyorum.

Gözüm kalıyor,

gözüm kalıyor bu telaşlarından yorulduğum dünyada,

aklım kalıyor ah bunları unutsam da üzülmesem dediğim şeylerde.

Garip çok garip,

ne çok kıymetlendirmişim ne çok değer vermiş,

ne çok zarar vermişim ne çok yorulmuşum.

Gitmek istiyorum ama gitmekten korkuyorum.

Yanımda bir şey götüremiyor oluşumun hüznü var belki de.

Gitmek vakti gelmişse eğer belki hafif bir rüzgar

belki de bir yağmur damlası yeterdi

beni yanına yaklaşmaya korktuğum uçurumun tam ucundayken itmeye.