Ses Ver

Uykusuz gecelerimin serzenişleri beni kardan aydınlık sabahlara uyandıracaktı, biliyordum. Hissediyordum. Ki zaten mensubu olduğum din de bana her zaman ümitvâr olmam gerektiğini söylüyordu. Kimi zaman kaybetsem de umut silahımı, çoğu zaman kazananı ben oldum bu savaşın.

Şimdi çok daha büyük bir savaşın içerisindeyim. İnsan herkesle savaşır herkesi yener de bir kendini yenemezmiş. Haykırdıkça sesi yankı yaparmış uzaklarda. Ve ben şimdi o uzaklardan gelen bir nidâ sese muhtacım... Umudum olursun, sevdam olursun. Ses ver. Çekinme. Küçük bir ses, küçük bir bakış umut çiçekleri filizlendirir gönül bahçemde. Uyandır beni bu rüyadan, o sesle...
Bana bir gülücük ver kırpıkgözlüm, çiçek açsın şiirler..
Derdimi gören yüreğinden öperim.