Susmayan Kalem

Kalemimi susturamıyorum ey kâğıt!
Yazılıp çizilmekten bıkmadın mı sen
Ne derdim varsa çektin, bu nasıl çiledir
Tek suçun susmaz kalemime itaat etmektir

Hiç üzülmüyor musun bu haline
Üstüne sinmiş siyah gözyaşlarım
Görmüyor musun kararıyor hayatın
Bu suçta kalemime ben de ortağım

Bekleme gözyaşlarımın dinmesini
Onlar akar gider sessiz sessiz
Vakit, temizlenme vaktidir şimdi
Ne olur artık şu kalemime söz geçir!