Bir Bahar

Ömrüm iki zamandan oluşur benim 
Son ve ilk bahar 
Birinde öldüm, diğerinde yeniden doğdum
Fazlası yok, ne kışı gördüm ne yazı
Bu yüzden ben;

Karda yanmış ayak izlerini tanımam mesela 
Sobada kızaran kestaneler nasıl kokar 
Üşümüş kedilerin elleri ne renktir bilmem
Donuk cümleleri, uyuşmuş hissizliği ve soğuk bakışları anlamam

Yaza varan bir trenin son vagonuna yetişemem ben
Üzeri sıcak denizlerle kaplı kumsallarda yürüyemem 
Günbatımının kızıllığı nasıl izlenir bir başına, 
Güneşte tutuşmuş bulutları ne söndürür, merak etmem 
Sevginin sıcaklığını, içten bir gülümsemeyi veya hasretle yanan kalpleri
Anımsamam, hiç hatırlayamam

Demiştim ya hani 
Yaşamım baharlardan ibaret:
Son ve ilk, senli ve sensiz

Yalnız yeşiller ve maviler, rüzgarda bestelenmiş 
Biraz yağmurlu kahve, bir nefes de yeni açmış papatya...

Ne zaman öpse damlalar özlemle dünyayı 
Yerde toprak kokusu ve gökte pamuk tarlaları

Dönüyor şimdi yapraklar yine sarıdan yeşile
Ve ben sonumu bekliyorum, artık alışkınım
Ömrümden başka bir bahar daha düşüyor...
Bir doğuşa daha ölüyorum
Sonu bir adım aşıp, ilke yaklaşıyorum

Sensiz bir baharda doğmuştum hayatımın birinde
Ve bir senlisinde öldüm en son

Tekrar doğar mıyım bilmem ama
Ben ölümün beyaz atına binmeye hazırım