Yolcu

Çok şey öğrenmek istedim 
Senden, sensizlikten.. 

İkimiz tek kişilik bir sevgiye yetmedik 
Yetemedi kanatları kafiyelerimin
Gözle görülmeyen mesafelerini aşarken 
Bir uçtan bir ucuna dünyanın
Sanmıştım ben de yaşıyorum 
Senin gibi diğer herkes gibi
Karanfil kokulu bir sokakta şimdi 
Başım önüme eğili 
Beklemeye durmuşum
Alışılmışın dışında bir eşik bu 
Beklenen,
Gerçekliğini yitirdi sözlerde
Deniz daha az soğuk, gözlerim daha çok ıslak
Oysa şiir olup damlayabilirdim bir akşam üzeri
Kaç kırılmışlığı var kemiksiz yerlerimin 
Ağla, gülmekten utanmalı insan
Sensiz her gün iki kez hayattayım 
Hayattayım ama yaşıyor muyum
Bir tutam umudu yanımdan eksik edersem 
Bil ki dönüşüm olmayacak bu eşikten
Üzdüğüme üzülürüm en çok da seni
Sen de vazgeç..