Bir Parça Simit Kadar

Çok da bilmene gerek yok Ä°stanbul’
Taksim meydanında yere düÅŸmüÅŸ,
Taş parkeler arasında kalakalmış
Bir parça simit kadar yalnızsın.
Ve Kader kadar kesin yalnızlığın.
Görmelisin o gözden, anlamalısın:

Erinmiyor seni yemeye dilenciler bile
Halini anlatamazsın! Gelemiyorsun dile
O kalabalıkta seni kim, nasıl görsün,
Görmüyorlar seni o kalabalıklar yine

Gece, elini çekmiÅŸken insanoÄŸlu, sokaklar
Fareler dünyasında sessizleÅŸsen duraklar
Üzülmekle mutluluÄŸun tam ortasındasın
Şişhanede bir fareye layık olmaktasın

HoÅŸ, zaten bir lokma olabilmektir kesbin,
Bir lokma olabilmektir midesinde ins’in
Ne fark eder ha bura ha farklı bir lağım
Midesinde olmak, insanın ya hayvanın

Sana demezler bile o giderken tekti, oysa
Beraber gidecekti bir dilim peynirle de olsa