Büyüdükçe Göze Çarpan Hayat

Kalk ey içine uyku girmeyen yalnızlığım

Tüket nesi varsa çakıl taşı dolu yollarımın

Dünya kadar yüz var dünyada bayım

Bu gece ve yarın sabah kendimi

Camlarda düş kuruyor bulmalıyım

 

Erdim dedirtmeden ya da suskun kendime

Tümünü içmezsem tükeneceğim havanın

Bahar gibi bir gelip bir kaybolurken içime

Rüyalarımda tamamlamalıyım yaşamanın

 

Şimdi erik vakti, biraz da bağ bozumu

Uzayıp giden toprak kokusu ardına saklanan

Dereleri, fabrikaları, hanları kurşunlayan

Bulutların cephanesini dilime tutturdum

 

İrkildi kuşlar, yandı yanmayı unutan lamba

Ne zaman oldu saymadım ne zaman

Kirpiklerime dolanıyor vakti rüzgârın

Kaç bakış esti balkanlardan

Yumruk sıktım alındığımı belli etmek için

Güneş saklanmıştır dağ arkasına şimdi

Her yer binlerce kavga biriktiriyor oluklardan

Amansız söz düelloları, küfürler ve bir ustura

Berber çırağı imiş küçükken bizim Hasan

Oluklar hayat akıtıyor demir ucu gibi küflü

Ana rahminden kalan kanlar akıyor

Kimsesiz denizlerden balıkların ruhuna dadanıyor

Bir adamdan kalma, yalnız ama unutkan

Meltem, yosun, binbir çeşit balık, farklı gün…