Tren Garında Bir Yazar

Hatıralarıma rastladığımda
Başörtünün altında
Bir tebessüm vermiştin bana
Kuzey ışıkları yanıp sönmüştü
Sokaklarımda çalan cıngılı duymuştum
Sen baştan aşağı bir mucizeydin
Notre Dame savrulmuştu…

Gözlerinde kaybolmuştum
Gülerken kaçırdığın gözlerinden
Utanmıştım, gelememiştim yanına
Utançtan yüzüm kıpkırmızı olmuştu
On yedi yaşındaki bir çocuğun
On üç yaşında bir kıza duyduğu aşkı duymuştum

Hatıralarıma rastladığımda...
Hatırlarımda…
Aşkından Lut Gölü’nü kurutmuştum
...
Şimdi ise bir zehri içip öldün
Bir okyanusun dibine battık
Bizi her hatırladığımda
Bu hiçbir şey demek değil artık…