Ah Be Kadın

Ah be kadın, niyetin buysa…

Sevmek zordur karanlık adamları;

kıskanır, kıyar güzelliğine gölgeler

Böylesi bir hayatın sana sunacakları,

ışığa toslayıp can veren böcekler

Yorulmasın bacakların,

bu sokakta ne hayat var ne arzu ettiğin ruh eşi

En fazla bulacakların;

tekerlek izinde çürüyen, iki boyutlu bir kedi leşi

Tüh be kadın, esmersin oysa…

Git eli yüzü düzgün adamlar avutsun seni,

burada adım başı çirkinlik var

Kimse sevmez böylesi canlı ve parlak teni,

sana sadece aptallar ilgi duyar

Kokun nice karanfilin çığlığı,

yürüyüşün sanki zamanı kusturan tıkırtılar

Acıdan derindir aşkın sığlığı,

çirkin adamları öpemez senin gibi kadınlar

Eh be kadın sabrım taşıyor ha!

Bastığın yer bıkkın ruhların hudududur,

o neşeli ayaklarını bu diyardan çek

Güzellik, yalancı aynaların çocuğudur;

benliğin bunu nasıl kabullenecek?

Avutamazsın sen hayatın izini kaybetmiş adamları,

şiirlere hayli uzaksın

Her yanın yaşanmışlık kokuyor,

belli ki ölüler için gönderilen bir tuzaksın

Söv be kadın bari son satırda…

İçten bir küfür kadar samimi bitsin lafımız,

bu kadar mı edebiyattan ıraksın?

Ellerin bir kalemin utancı, ruhun makyajsız,

bir toprağa göre hayli kuraksın

Çek git eli yüzü düzgün adamlar avutsun seni,

burada adım başı çirkinlik var

Kimse sevmez böylesi canlı ve parlak bir teni,

sana sadece aptallar ilgi duyar