Çocuk Kalanlar

Ömrü boyunca hep
çocuk kalan insanlar tanıdım. 
Bir şişeye sığdırdıkları tüm kaygılarını 
derinlere, 
denizlere açmış insanlar... 
Güvenebilecekleri tek limanları 
kendileri olan insanlar gördüm.  
Oysa ben, karmaşaya henüz doydum. 
Çığlıkların, sesi kısılmayan gecelerin, 
acısı çıkmayan gündüzlerin geldiği yerlerden geçtim. 
Mutluluğun, ancak kurulan hayallerin içine 
hapsolduğu dünyalara tanık oldum.
Evvelde yaşadığımı sandığım hayatın içinde 
mağluptum. 
Köküme indim. 
Yeni sayfalar açılan bir kitaptı ömrüm. 
Oysa şimdi uçsuz bucaksız bir gökyüzü altında uzanmışken, 
gölgeme düşen her yaprakla biraz daha yaşadığımı
iliklerimde hissediyorum.