29. Sayı
Şiirhane
Elimde bir ağacın yere düşen dalı,
Ben kırmadım.
Kıramam.
Dalga sesleri en sevdiğim şarkının melodisi gibi
Kum tanelerinin arasında yanan çıplak ayaklarım.
Yürüyorum sonunu düşünmeden.
Güneş tenime dokunuyor,
Adımlarım hızlandıkça hızlanıyor
Ne sahilin sonu belli, ne de denizin.
Bir çığlık kopuyor içimden tüm kuşları korkutan
Ellerim dizlerimde öylece çöküyorum
Derin bir nefes…
Geldiğim yöne doğru çeviriyorum ayaklarımı,
Rüzgar saçlarıma dokunuyor.
İlk gördüğüm ağacın gövdesiyle buluşuyor titrek kollarım
Tanrı mutlu olmamı istiyor.
Kollarım gevşerken çöküveriyor bacaklarım ağacın gölgesine,
Sonsuz mavilik, derin duygular
Uzaktan gelen geminin sesinde aradığım benliğim.
Ah benim en derinlerim!
Bir çığlık daha kopuyor içimden,
Kimselerin duymadığı.
Gözlerimi açtım,
Saat sabahın yedisi.
Bu ada defalarca adını sayıkladığım yalnızlığımın eseri.