Liman

‘Zaman’ limanına vapurlar geldi

Kornalarında bir kum saati

Zamana yanaşınca durdu 

Kim bilebilirdi

 Hedefe yaklaştıkça bizi uzaklaştıracak şeyi?

 

Zaman limanına yanaşan her vapur 

Durdurur zamanı 

Dondurur zihnindeki o fotoğrafı 

Hükmetmek mümkün olsaydı en dokunulmaza,

Şimdi düdük çalmazdı  üç defa

 

Vapur yanaşmasın 

Sen de inme 

İnersen bir yokluğun var olacak içimde

İnersen bir deprem çıkacak denizde

Bırak sensiz kalsın limanlar 

Dakikalar arasın seni durmadan 

Sen gel benim göğsüme yaslan 

 

Yola çıktığın yer, varmak istediğin yermiş 

En sonun, en başına olan özlemiymiş

Öğrendim artık

Vapura binişin ineceğinin kanıtı

Zaman insanı uyuturmuş

İçinden vapur geçen her insanın ,

Bir boğazı ve bir dalgası,

Denizinde yüzen bir insanı olurmuş.