Dem Bu Dem

Zaman beklenen midir, bekleyen mi? Ya da durmasını istediğin mi, durmadan akmasını istediğin mi?

Ne fark eder ki! Her an elden kaçan, farkına vardıkça kıymete binen, mutluluğu yakalayınca kaçırmaya mahkûm olduğun şeyin adıdır, zaman.

İnsanlık varlığa gelince mi başladı yoksa biz yokken de var mıydı zaman?

Bazen bazı şeyleri bulmak, var olanı daha da anlamlı kılmak, her zaman sana hizmet edeceği anlamına gelmez. Doğru ya! Teknolojiyi bulmak ve kölesi olmak, birini bulabilmek ve sevebilmek... Hepsi zamana dahil. Bu yüzden bir şeyin varlığının anlamına hakim olmak sonunda onun esiri mi olmaktır?

Zamanlar içinden bir anı beğenirseniz tarihi, onu bir formüle koyarsanız fiziği, insanda ararsanız sosyolojiyi, dini, felsefeyi bulursunuz.

Belki de her şeyin özü zamandır. Yaşamında, mekânlarında, kıymete değer olan her ne varsa.

Bir ev satın alırsınız içine üç beş insan doldurursunuz belki değersiz üç beş eşya. Zaman mayasını katar ve beklersiniz. Kabaran ise duygular, kurallar, umutlar... Orada artık bir evden bir insandan daha fazlası hep vardır. Peki, bu ya bir topluluksa ya da bir medeniyetse?
Savaşlar ve barışlar, ilkeler ve normlar; günahlar ve sevaplar, iyiler ve kötüler…

Aslında her kavram onunla şekillenir. Şekillendirdiklerinle tekrar dönüp, zamanı daha iyi tanımlayıp, anlamaya uğraşırsın. Bu kısır döngü hiç bitmez. 

Bunlarla uğraşanların ardından kendini başarılı atfeden, bir grup paraya köle olmuş paralı insan, kaderi hiç de hesaba katmadan kendini tanrı ilan ediverir.

Zamanın efendisi olmak mı? Hiç sanmıyorum.
Zamanı satın almak mı? Hiç inanamıyorum.

O tekne sen uyuyorken de akıyordu, sen uyanınca da akmaya devam etti ve edecek. Sen küreği nereye çekersen çek. O, nereye isterse oraya akmaya devam edecek. Yol seni götürürken başını kaldırdıkça vâkıf olacak, eğdikçe cahilleşeceksin. Elbet bir gün o tekneden sen de ineceksin.

Bu yüzden ne "Carpe Diem" ne de "Time is money" gibi içi boş laflarla tekneye delik açmayı bırakıp, senden önce seyr-i cemâl eylemişlerin bıraktığı sözü hatırla.

Dün, dün de kaldı. Yarın var mı o da bilinmez. Kaldıysa bir bugün var bir de sen. O halde artık farkına var:
"Dem bu demdir, dem bu dem. "