Yankı, Sanrı

Bir suçun sınırındayım,
İnkarın soğuk sularına bırakmışım kendimi.
Sözlerim birer gölge,
Hafifçe kayboluyor gecenin teninde.
Gözlerin bir rüyanın kilidi,
Bakışlarımın ulaşamadığı.
Bir sır ifşa olacak gibi,
Bu hayal âleminin kapısında.

Belki de kendi suretimden kaçıyorum,
Ve ışığın beni ele veriyor.

Zaman ince bir cam gibi kırılıyor ellerimde,

Zaman ki, hayalin ince iplerinden örülmüş,
Ben de hep orada düğümlenmişim.

Asırlar öncesinde fısıldanmış bir rüya,
Yankısı hâlâ duvarlarımda yaşayan.

Sözcükler çoktan yok olmuş,
Ama izleri sessizliğin içinde nefes alıyor.
Harflerin bile eksik bıraktığı o duyguyu,
Bu rüyanın ince perdesinde dokuyorum.

Düşlerin denizinde bir yol bulmak ister gibi,

Beni çağıran bir melodinin peşinden,

Teslim oluyorum.

Sana çekiliyorum,
Bir suça ortak oluyorum.
Belki bir sanrı, belki bir yanılgı,
Ama gerçek kadar yakıcı.