Aynadaki Çocuk

Susmuş bir silüetin izi,

Aynada yüzüme yapışmış.

Dudakları yukarıya kıvrık

Gözlerinde bana yabancı 

O heyecan, parıldayan ışık.

Bakışlarımı kilitleyemem onunkine.

Başım eğiliyor bu alacaklının önünde.

Borcumu ödemedim.

Ödeyemem de bu halimle.

 

Dehlizlerimden geldi onun hatıratı

Uyandığında günle yarışırdı saçtığı aydınlık.

Şimdi rüyalarıma bile sızmaz böylesi ışık.

Kopardı ruhumdan o son kalan kıvılcımı,

Zaman denen o acımasız, sözde kurtarıcı.

İçimde soğuk,

Bakışlarımda bir yabancı.

 

Kır aramızdaki soğuk camı,

Tanıdık çocuk.

Bu cam ki şu an bir ayna

Lakin çoğu zaman beni kimsesiz bırakan, 

Sığındığım o sessiz kalabalık.

İçimde yaşa ve sönmüş ateşimi harla!

Hatırlasın soğuk kalbim böylece.

Nasıl inanılırdı bir hayale ?