Süs’pansiyon

Üç ayaklı bir sehpa kadar tedirginim dünya kurdelelerini boşaltıyor sen saçlarını topluyorsun. en son yaptığın el işi, ve oya hepsi haricinde yanağında façasıyla geziyorsun geçmişimizin...

dokunduğun an bileniyor sustasız bir bıçak- durmadan büyüyen bir kahır yakıyor kendini, çöle yağmurlar indirmek için! Düşündükçe seni göğsüme vuruyor bir hallaç, vursun. belki de azaltmak için, göğsümdeki Demirin!

Tedavülden kalkan madeni her şey üzerime geliyor, bir tren, bir vapur, koca bir tersane sana söylemek istediğim ne varsa yutağından çıkmak için yollarını arıyor, ayrılan tüm yerlerime merhemler çaresiz, bana terziler gerekiyor!

Beklemeye koyuyorsun kendini ah o perçemin düşmüş elinde şemsiye bir de bereli şimdi sen geldikçe böyle üzerime biraz daha, inanıyorum gecenin kaldırma kuvvetine mesafe uzadıkça hasret oturuyor esmerleşiyor kanın çöktüğü yere...