Dört Harf Bir Çınar

Hep yokluğun sivri pençeleri arasında boğuşurken, var olabilmenin verdiği müzmin sancılarıyla uyanırken bulurdum kendimi. Kendi yokluğumun düşünce girdabında boğulurken uyanırdım düşlerimden. Son zamanlarda daha çok, sevdim dediklerimin yokluğu içinde kaybolup gideceğimi düşünürken buluyorum kendimi. Bugün koca çınarımızın yamacına vardığımda düştü yine aklıma. Bir iki tuşla sesine ulaşabilmenin verdiği rahatlıkla haberleştiğimiz yere vardım. Hoş yanına ulaşmam da bir o kadar rahattı. Hayatın, basit hamlelerle yaşanabilirlik kalitesini yükseltmek ne kadar kolay aslında. Araca bindikten kısa bir süre sonra yanı başında idim. Ellerine uzandım hemen. Nasırlı ellerini öperken göz altı torbalarına ilişti gözlerim. Sesine daha bir kulak verdim. Selvi gibi uzun boyuna, yaslandın mı çınar gibi duran omuzlarına, müşfik gövdesine baktım uzunca. Beli zamana daha fazla karşı koyamamış, iyiden iyiye bükülmeye doğru yol almış. Yarım asırdan biraz fazlası bir ömür...

Yokluğu arzulamamış, olmasa da az olanı pay etmiş, en azından pay etmek istemiş. Gözlerinde kabullenmişlik, en zoru da hayatın cilvesine karşı bu olsa gerek.
Olası ihtimalleri kaçırmış olmanın da hissedilir fakat gösterilemez pişmanlığı...
Olmasını istemiş, fakat olmaması için adım atmış olmanın derinlerdeki pişmanlıkları muhtelif yerlerini darmadağın etmiş yüreğinin.
Ağır işlerin, ağır aksak yaşamında mütemadiyen akışını izlemenin ağırlığı, dizlerini bükmüş.
Yokluğunu düşündüm şuncacık ömrümde doldurduğu yeri düşünerek. İçimde kocaman bir delik açıldı. Dünyanın bütün mahlukatı gelse dolduramayacakmış gibi bir his, yumru halinde geldi oturdu. Bir kelime kısacık, hem uzun da değil. Çocukken söylemesi ne kadar kolay ve keyifliydi oysa. İki harfin meydana getirdiği dört harfli kelime, nasıl da kocaman olmuş içimizde. Varlığına şükrettim yokluğundan korkarken bir yanım.
Korku ve ümit çizgisinde, kıldan ince kılıçtan keskin...
Tabanlarımda mütemadiyen kesikler. Ol dedim, ölüm muhakkak fakat ölümlü de olsa, ölümle de olsa ki gecinden olsun. Ol dedim, sen yanı başımızda sağlıkla sıhhatle, huzurla öylece ol. Olanla olan yaratıklarız nihayet.
Sen ol da Baba, ben olmasam da olur.