Çok günah işledim ben de Allah’ım.
Bir kızı sevdim evvel ,
Ağaçlar yapraklarına küs olduğu vakitlerde.
Sonra çok kız ağlattım;
Başkası için ağlamaklı olurken bu şehrin güleç sokaklarında.
Çok günahlarım var benim Allah’ım.
Bugün burda sabaha doğru gün ışığında,
Bu şiiri yazdığım kıza ödenecek çok günahım var .
Görmezden gel bu gece beni , sevmem artık velev ki .
Tövbe eder bir şairin yanına işe girerim belki,güz vakti gene. . .
Sonra onu da aldırırım yanıma asgari bir aşk pahasına.
Ben de çok günah işledim Allah’ım.
Oysa “Ne olursan ol gel.“ demişti Mevlana,
Affet beni onu bırakıp gelemedim.
Zira oda beni sevdi bir ara,
Ağaçlar yapraklarına barışık olduğu vakitlerde.