Annemin Nefesiyle Yıkayın!

Sac ekmeÄŸi gibiyim
içim de dışım da
kavruluyor
ateşim sancılanıyor

Ha doÄŸurdum, 
doÄŸacak bir ÅŸiir 
aczin ucundan tutuyoruz
ya da o mu tutuyor bilinmiyor 

Elime kalem alıyorum 
kağıt alevleniyor
harfler elimde can veriyor

Mayın tarlasında ayaklarım
elim kolum yalnızlığa çarpıyor
bana bir top verin
içinde annemin nefesi olsun

Bilmezsiniz annemin nefesini
gaz halinden sıvıya dönüÅŸtürmeyi
tam bir ömür açtı

Ki ben bir yağmur damlasıyım
Katı değilim!
Gaz hiç deÄŸilim!
bulunduğum kabın şeklini alır
bir ÅŸekilde yolumu bulurum.

Atomlar arasındaki
boÅŸluÄŸu deÄŸerlendiririm
Proton, nötron tanımam!

Annem ki yaÄŸmur, yaÄŸmur ki annem
üzerime yaÄŸdı, yandı, aÄŸladı, titredi
Bir gün ölürsem vasiyetimdir;
Annemin nefesiyle yıkayın!