Sac ekmeği gibiyim
içim de dışım da
kavruluyor
ateşim sancılanıyor

Ha doğurdum, 
doğacak bir şiir 
aczin ucundan tutuyoruz
ya da o mu tutuyor bilinmiyor 

Elime kalem alıyorum 
kağıt alevleniyor
harfler elimde can veriyor

Mayın tarlasında ayaklarım
elim kolum yalnızlığa çarpıyor
bana bir top verin
içinde annemin nefesi olsun

Bilmezsiniz annemin nefesini
gaz halinden sıvıya dönüştürmeyi
tam bir ömür açtı

Ki ben bir yağmur damlasıyım
Katı değilim!
Gaz hiç değilim!
bulunduğum kabın şeklini alır
bir şekilde yolumu bulurum.

Atomlar arasındaki
boşluğu değerlendiririm
Proton, nötron tanımam!

Annem ki yağmur, yağmur ki annem
üzerime yağdı, yandı, ağladı, titredi
Bir gün ölürsem vasiyetimdir;
Annemin nefesiyle yıkayın!