Yalnızca Sabır Kalır İnsanda

Geldiğim yollardan, geri döndüğümde anladım;
zerre kadar pişmanlığın, insanda vücut bulduğunu.
Ses etmeyin, şiirlerle iyileştiriyorum
dikişlerle durduramadığım kanını kalbimin.
Topladığım çiçeklerden taç yapıyorum her sene;
üzerime çöken dert bulutlarıyla birlikte büyümüş saçlarıma.
Ne diyebilirim ki... 
Elinden ne gelir insanın, sabretmekten başka.
Her cümlemin sonuna veya ortasına 
nokta koymayı unutmuyorum.
Bitiriyorum, bitirmek istediğim ne varsa
Kesip atıyorum kördüğüm olmuş başlangıç hikayelerini.
Tortusunu bıraksa da, en sığ yerine yaşamımın
şiirlerle yıkasam hatta yıksam bile geçmiyor.
Ne diyebilirim ki...
Elinden ne gelir insanın, sabretmekten başka.
Elimden ne gelir, bu şiiri yazmaktan başka