Suzan Defter

Bazı kitapları okumayı çok istersiniz ama zamanı değildir. İlk okumak istediğimde yazarın bu kitabını bir iki sayfa okuyup, bu da ne diyip bir köşeye koyduğumu çok iyi hatırlıyorum. Sonra da herhalde okumayacağıma karar verip birilerine hediye etmiştim. İlk 50 sayfayı okuyup da bir köşeye koysaydım anlardım, ama daha ilk sayfasında ölümden bahsettiği için, sanırım kitaba büyük haksızlık yapmıştım. Daha sonra kitabı yeniden alıp okumaya karar verdim. İki günde elimden hiç düşürmeden okudum ve bayılarak bitirdim. Doğru zamanda okuyup çok sevdiğim bir kitap oldu Suzan Defter.

Kitap günlük şeklinde yazılmış ve iki kişinin ağzından okuyoruz. Bir Derya anlatıyor, bir onun abisi. Suzan ise hep var ama yokluğuyla ortak oluyor bu hikayeye. Derya’nın abisi, kadınlar tarafından çok sevilen, hatta tapılan bir avukat. Derya ise ailesinden görmediği ilgiyi abisinde arıyor ama abisi ona karşı hep soğuk. Suzansa Derya’nın abisinin sevgilisi ve unutulamayan kadın. Kitap boyunca Suzan’ı merak edip, aşka sadık oluşuna hayran kaldım. Evliliğinde mutsuz ve yalnız bir adam olan Ekmel Bey’e ise çok üzüldüm.

 Kitaptaki aile bireylerini okudukça tanıyorsunuz ve kitabın sonuna doğru hikaye ilmek halinde çözüldükçe, rahat bir nefes alıyorsunuz. Sonu belirsiz bitiyor, yazar size bırakıyor ama yine de içinize bir şey oturup kalıyor. Bence Suzan Defter, kendiyle yüzleşmeye korkmayanların okuyup seveceği türden bir kitap. Umarım birileri okur ve kendisiyle yüzleşir.