Küçük Kedi (Raf Çocuk)

Küçük siyah bir kedi vardı Güller Sokağı’nda. Bu kedi Güller Sokağı’nın en küçük kedisiydi. Kendisi çok garipti, simsiyah tüyleri, yemyeşil gözleri ve o küçücük vücudu ile çok şekerdi. Herkes ona bakar, tüm insanlar onu sevmek isterdi ama o sadece tok olduğunda sevdirirdi kendisini ve çoğunlukla doymazdı. Çünkü hep küçük şeyler yerdi. Bir gün bir parkta dolaşıyordu bizim kedi, iki çocuk diziliverdi yanı başına, bizimki başladı miyavlamaya, çocuklardan biri: “Bizimki yine aç be Ayşe, ben süt alıp geleceğim, sen de o sırada bekle ama sakın sevme, sonra Erdem’e ne olduğunu söylememe gerek yok bence!” dedi. Ayşe evet anlamında başını salladı. Zeynep binaya doğru koştu. Ayşe bizim kediye bakmaya başladı, o kadar şekerdi ki “ONU SEV, ONU SEV...” diye sayıklıyordu beyni, sonunda Ayşe ne olur ki diye bizim kedinin kafasını sevmek için elini kaldırmıştı ki bizimki zıplayarak ters döndü ve Ayşe’nin... Ayşe büyük bir acıyla inleyip duruyordu; bir anda midesi bulanmaya, başı dönmeye başladı, sonra en son hatırladığı şey Zeynep’in ona “Ayşe iyi misin, anne Ayşe’ye bir şey oluyor.” diye bağırmasıydı. Ayşe gözlerini hastanede açtı, herkes başına toplanmıştı. Ayşe ise “Kedi, kedi, bizim kedi.” diye sayıklıyordu. Zeynep, annesine: “Bunu olsa olsa bizimki yapmıştır.” dedi. Biz şimdi bizim kediye dönelim, tamam hepiniz merak ediyorsunuz “Bu kedi Ayşe’ye ne yaptı?” diye, hemen anlatıyorum. Bizim kedi hani zıplayıp ters döndü ya, işte Ayşe’nin alnını cart diye ortadan ikiye ayırdı, şimdi bizim kedi de Güller Sokağı’nın hastanesine girdi. Ayşe bizim kediyi görünce çığlık atmaya başladı, ödü koptu bizimkinin ama sonra bir anda sustu Ayşe ve eğilip bizim kediyi kucağına aldı...

Devamını siz düşünün…