İftirayı İtiraf

Biraz ileride göl su kurbağaları anız

kokuyor kan tarlası şimdinin Akeldama’sı

tatminsiz uzunca bir yaşam sefil kabız

ihtişamlı kısaca bir yaşama karşı

 

Kaslarımız katı bu gece tan ağırtısına

karşı gerinip hele ezkaza bir kıvanagör

tavsadın mı ne gelemedin şuradan şura

işte ne dilenci çolak ne de çocuk kör

 

Kapı askılığında don değişirdi esvaplar

omzu sıyrık kadından ve gördüm ölü tahtadan

ki ol geçen günleri nisyanla hatırlar

ben kim bilmem öyle zarif kompliman

 

Yoktur daha açık bakan sağ gözümden gözlere

nere baksam bulanık solumdan yalnız kımıltı

bir rüya sığar mı günübirlik sözlere

hep umut ettim ve bir tek anım kalmadı

 

Sakın kolay kapanan yaradan kör çakıyla deş

ellerinle böğrümü ki gittiğim ev değildir

saatler asılı saatlere gelir beşe şeş

hep bir anı bekleriz ki o da bu an değildir

 

Biz hangi zamana atılıverdik ki Haliç’te

kefal tutulur sabırlı gergin balıkçılarca

-balıklar mevsimini yadsır bu şehirde

akşamüstü telaşlarının arkasında

 

Kabahatsizce atılan adımlar o tarlada

şimdi en pespaye hâlleriyle karşımızdadır

bütün düzmece tanrıya çirkin iftira

bu şiir ne arınma ne de itiraftır