Güneşte Fırtınalar Kopuyordu

karanlık bir kutbun yeni yetme ışıklarında
terk edilmiş bir kilisenin köşebaşında, öylece
saçlarımı deldi damla, şehrin şebeke suyuna karıştı göz kanları m
kafamı delik deşik etti rüzgar , kıyafetlerimi ütüledi kalın ses
oysa şimdi, öylece, güneşte fırtınalar kopuyordu
sevginiz birbirinizi parçalıyor, dedi annem
annem ilk defa konuştu benim kanayan sularıma
kafamı delik deşik etti sözleri, sözleri parçaladı kutbun dağıl gan ışıklarını
sevginiz dedi annem, birbirinizi parçalıyor
güneşte fırtınalar kopuyor, göz kapaklarımdan sızmıyor içeri güneş
büyük şehirlerden bozuk paralar getirin
kurşun kurşun olsun pas tutmuş demirler
terk edilmiş bir caminin sadaka kutusuna atıp
ölmek için en güzel yaşı referendum yaparak
musalla taşına yatırın beni sonra
güneşte fırtınalar koparken,
karışsın kanım şehrin içme suyuna