Didem'di

Yazar

Ediz Servan Erdinç

28. Sayı

Şiirhane

Su gibiydi endamı, kor gibiydi saçları
Tükenmez sevgisiyle arşın nuru ışığım 
Sinemde dansa kalkar onun parmak uçları 
Berrak buğulu beyaz ellerine âşığım
Gözleri cennetimin yollarına kademdi
Sevdanın ilelebet şehrengizi Didem’di 

Bakışları ömrüme zemheride bahardı 
Semayı arşınlayan kuşlar meftun sesine 
Dicle’de yüzen yüzü mehtaptan önce vardı 
Güneş ve ay sırayla sığınır sayesine 
Gamzesi abıhayat, dudakları bademdi 
Asi gönlümün aczi, Akdeniz’i Didem’di 

Gözleri yıldız yıldız düşlerimde akınca 
Gölgesinde uyurdum en serin uykuları 
Uzardı kirpikleri gözlerime bakınca 
Ellerinden tutardık sımsıcak duyguları 
Sevdakârı Havva’ydı, keremkârı Âdem’di 
Âşıklar diyarının ayak izi Didem’di 

Her nefeste verince dertlerime iksiri 
Anılara sığınıp sonsuz hasretle benim 
Gökyüzüne can veren bir güneşin esiri 
Yangınlar ortasında buza kesilir tenim 
Çiy yağdıran gülüşü çölde açan çiğdemdi 
Çarnaçar yüreğimin kalp ikizi Didem’di 

Uzayan gölgemizde vakit geçtikten sonra 
Onsuz mısralarımı şiirden kovuyorum 
Gök rengi gözlerini dem dem içtikten sonra 
Sadece onu hâlâ delice seviyorum 
Kadehlere sığmayan en efsunlu bade’mdi 
Masallar ülkesinin peri kızı Didem’di