Proti

Son seferinde vapur, tahtalı konağın tam karşısına konuşlanmış

Eski komutan memuriyetteki işine son vereli olmuş aylar 

Deniz tuzuna bulamak için mezeyi, türlü türlü endişe

Şimdileri işlettiği sarı ışıklı lokanta da pek mayhoştur, şansı rastgele

Yorgos’un isteksiz virtüözleri akşam sefasıyla sahnede bugün

Hani şu, notaları ölüme dizenler, kıyıların ötesine

 

Telaş yapmadan taş toprak patikayı izledim

Kendi sahillerine bölerken geçmişteki aşklarımı

Mağrur rüzgarın esintisiyle dolandı saçlarım birbirine 

Ölü dallardan yakacağım ateşi yeniden tomurcuklanmak adına

Varoluş, ateş ve sudan ibaret olacak benim için

Kibir ve öfke yasaklanmalı, insanlık yaşlanmaya başladığından

İlk gurur ayrılacak aramızdan inceden de hüznü

Arkasından Sait Faik, “Son Kuşlar”ın öyküsü

 

Yuvalarını geri dönmemek üzere terk ediyor kuşlar

Geçmişin mavralarına karşı binbir takla atıyorlar

Nasılsa biz de bir masal adası olacağız yakında

Gözlerden ırak, yayan bir şekilde ağır aksak

Dağ bayır aşacak bir o kadar da engebeli yollardan geçeceğiz

Özgürlük naraları kucağımızda dolup taşacak

Böyle güzel gülünmemeli mi hiçbir akşam

 

Meyan kökleri kazıyor topraktan, çıkarırcasına hıncını

Çünkü o eski komutan şahit, biliyor sırrımızı

Ben artık yalnız kalmam, kırlangıçlar aldım yanıma

Belli mi olur, önümüzdeki baharları es geçerim belki

Deniz beni içine çeksin, bir gram medet ummam gamsızlığımdan

 

İlahi mesajları taşıyor ceplerim dünyevi dertlerimi sineye çeken

İnanıyorum: “Ada bir yenilgiydi, ada yeni bir zafer!”

Mutlak olan muallakta, burada çelişkilerle dolu kader

Gök mavi denizin etrafına bir bir çizerken halkalarımı

Hayat yakalamak isterse bir büyük kulaç atsın yeter