A-da

*Ada
Köken

Orta Türkçe atağ “ada” sözcüğünden evrilmiştir.

Eski Türkçe otruġ “ayrılmış veya kesilmiş yer, ada” sözcüğü ile eş kökenlidir. Eski Türkçe otrul- “kesilmek” fiilinden türetilmiştir.

Tarihte tespit edilen en eski kaynaklar

Eski Türkçe: [Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073]

otruġ: al-cazīra[ada]

Orta Türkçe: [İbni Mühenna, Lugat, 1310 yılından önce]

adaġ: al-cazīra

*Kaynak: Nişanyan Sözlük / Çağdaş Türkçenin Etimolojisi
 

---

ZORBA
'' Deniz, sonbaharın tadı, ışıkla yıkanan adalar, Yunanistan'ın ölümsüz çıplaklığını örten ince yağmurdan ibaret saydam bir tül. “Ölmeden Ege Denizi'ni gezen insana ne mutlu” diye düşünüyordum.

Bu dünyanın birçok zevkleri vardır: Kadınlar, meyveler ve fikirler; ama, tatlı bir sonbahar vakti, her adanın

ismini mırıldanarak bu denizi yarmak... Sanırım ki, cennette bile insanın kalbine daha fazla girebilecek başka bir zevk yoktur. ''

Zorba / Nikos Kazancakis (1946 Özgün Yayım)

 

---

GÜN OLUR

Gün olur, alır başımı giderim,

Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda.

Şu ada senin, bu ada benim,

Yelkovan kuşlarının peşi sıra.

Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;

Çiçekler gürültüyle açar;

Gürültüyle çıkar duman topraktan.

Hele martılar, hele martılar,

Her bir tüylerinde ayrı telaş!...

Gün olur, başıma kadar mavi;

Gün olur başıma kadar güneş;

Gün olur, deli gibi...

Orhan Veli Kanık (1947)