Yolcu Mıknatısı

Örülmüş her ağın sonunda
Kayıp harflerle adını yazdıran silik duvar durur karşımda 

Kırmızı gözyaşları akar anıların puslu tahtalarının arasından
Temizlemek için yolculuğa çıkarır zihnimi düşünceler

Yolculukların elleri kanlı
Vedaların gözü her zaman yaşlı 

Gidilen yolların her birinin mıntıkası ayrı 
Ve yolun bitişi her zaman umutsuzluktan cezalı 

Büyük sevinçlerle doğrultulan okların yerini 
Acı almaya her zaman meraklı 

Nihayetinde yaşam yolculuğun kendisi 
Herkesin içinde yaşayan canavarın sessiz nefes alıp verişi 

Şimdi okuduğum her satırda bir parça çaresizlik haresi 
Ve her kelimenin içinde yolculuğun sonunu merak eden soru işaretleri