Bir kadeh kaldırdım, ancak ellerim boş.
Damarlarımda dolanan kan kadar derin,
Gözbebeklerindeki bembeyaz ak gibi saf
Yaşadığım kayboluş,
Süsenlerin toprak karanlığı kökleri kadar belgisiz.
Adım adım yaklaştığım merdivenlerin sonu nereye çıkar?
Kayboluş bu; sesin yankısını yitirir,
Kendi sessizliğinde bir ömür bitirir.
Hissediyorum, ramak kalmış kendime.