Saye

Bazen kendimizi bir ağacın gölgesinde bulmak isteriz. Çoğu zamansa kendimizi bulmak isteriz. Gün içerisinde kaybettiğimiz gölgemizi ararız...Düşüncelerimizle savaştığımız metrobüs camında kendimizi izleriz. Uzun bir duvarda güneş arkamızdan vururken, yere boylu boyunca uzanan gölgemizi seyrederiz. Saçlarımızın vapurda rüzgarla kavgasına şahit oluruz. Bu kadar yaşamın içinde aslında kendi yalnızlığımızın gölgesi bizi acıtır. Büyümek istemek uzaklaşır artık bizden, kelimelerle yarışımız yerini suskunluğa bırakır. Taşlardan sekerek değil yavaş ve adım adım geçeriz, yollarda upuzun filmler çekeriz, arada bir nefes alırız . Yaprakların yere dökülüşünü çizeriz adına sonbahar deriz. Çiçekler açana kadar o kuru yaprakların üstüne basarız çığlıklarını kaydederiz. Yıldızlardan dileriz, dans ederken kayan yıldızlardan... Kitapların altını çizeriz çok okuyup hep yarım bırakırız. Bilemeyiz belki de bir yerde yeniden çalar şarkımız...