19. Sayı
Şiirhane
Ansızın delirmek geceyi devşiren güne
Göz kapaklarımdan taşırarak hayatı
Ipıssız büyüyen gül olmayı isteyerek
Baharlarda yeşerenlere özenirdim
Çok isterdim sevmeden ve gülmeden
Güneşe çıkıp bağırabilmeyi
Kaç saati aşıp boyası kalkan duvarlara
Aynı havayı soluyabilmeyi
Kurşunsuz şimdi öğle vakti damlar
Adamlar ki sebepsiz ölmek için bahane aramaya
O adamlar ki sebepsiz sevmişler
O adamlar ki belli edememişler
Kırmadım hayatı, iade istiyorum
Karıncalara basmadım, budamadım ağaçları
Anneme öf bile demedim mesela
Adını okumadan geçtim satırları
Kızmadım mart ayında yağan kara
Günler kısalırken darılmadım gölgelere
Karşılıksız aşklara umut bağlamadım hiçbir zaman
Destursuz geçmedim suların üstünden
Ölmeyi çok istiyorum ama neden
Bu kadar çok korkan varken ölümden…