Reverans

Bilmem ki

Niçin mazlumdur bu kainatı iki dudağının arasında tutan.

Oynatmak için bu tozlu kürenin çarklarını

Yerlerde bir daha düşe kalka sürünmem,

Ezilmem gerekirmiş

Ayaklar altında.

Oysa toprağın haberi bile yoktur bu çığlıktan.

Kaç kere gömüldü kim bilir,

Kaç kere titredi kemiklerim bu kar yığınlarında.

Ar denilen ince yol ise kayboluyor yerin güneş gören yüzünde.

Keşke anlayabilseydi

Ayakları çamurlara var gücüyle basanlar.

Kaldırımlarda geriye tabanına hüznüm bulaşmış postalların izi kalmasaydı .

Bir kere daha düşerdim belki,

Sağlam bir infilak ile,

Toprağın kalbinden doğar,

Cihanı en orta yerinden oynatırdım bu kez.