MEKTUP - Albatros’a

Sevgili arkadaşım Albatros’a,

Sana bu satırları, rüzgârın adanın üzerindeki palmiyeleri nazikçe okşadığı, dalgaların sahile şiirsel bir ritimle vurduğu bir akşamüstü yazıyorum. Belki beni hatırlarsın, o yalnız gezgini... Sana ilk rastladığım günü hiç unutmuyorum. Denizin üzerindeki o beyaz kanatların gökyüzünde zarif bir şekilde süzülürken, hayatımda ilk kez gerçek anlamda özgürlüğün ne olduğunu hissetmiştim.

Adanın o tenha köşesinde, kayalıkların arasında buluşmuştuk seninle, hatırlıyor musun? O gün deniz fırtınalıydı ve ben kayalara tutunmuş, rüzgârın hiddetiyle baş etmeye çalışıyordum. İşte tam o anda seni gördüm; fırtınaya meydan okuyan, gökyüzünün gerçek efendisini... Uçuşunla bana cesaret verdin. Belki de bu yüzden seni ilk gördüğümde kalbimde derin bir huzur ve cesaret hissettim. O anda, yalnız olmadığımı ve doğanın bu vahşi güzelliğinde yeni bir dost bulduğumu anladım.

Günler geçtikçe, adadaki yalnızlığımı seninle paylaştım. Her sabah, gün doğumunda gökyüzünde seni arar oldu gözlerim. Kanat çırpışların, bana umut oldu. Birgün, sahilde düşünceler içerisinde yürürken yaralı halde bulduğumda seni yüreğim parçalandı. Kanadındaki yarayı gördüğümde, senin de bu dünyanın sertliğinden nasibini aldığını fark ettim. Bir kez daha nefret ettim acımasız dünyadan. Ama birlikte geçirdiğimiz o günlerde, yaralarını sararken, sana olan bağlılığım daha da güçlendi. Sana hikayeler anlattım, sen dinledin. Belki anlamıyordun kelimelerimi, ama yüreğimin derinliklerindeki hisleri paylaştığını biliyordum. Seninle paylaştığım her an, adanın vahşi güzelliğinde, kendimi daha az yalnız hissettim. Sen benim gökyüzündeki dostum, denizin mavisinde yoldaşım oldun…

Bir gün, yaraların tamamen iyileştiğinde, yeniden kanatlarını açtın ve gökyüzüne doğru yükseldin. O an, seni bir daha göremeyeceğimi bilmenin hüznüyle doldu içim. Ama özgürlüğe doğru uçuşun, bana da bir ders verdi; sevgi, sahip olmanın ötesinde, özgürlüğe izin vermek demekti.

Şimdi buradan, uzaklardan sana sesleniyorum. Nerede olursan ol, bil ki seni hep kalbimde taşıyorum. Gökyüzünde süzülen her beyaz kuşta, senin kanat çırpışını arıyorum. Ve her dalga sesi, bana seninle paylaştığım o huzurlu anları hatırlatıyor.

Birgün, bir başka adada yollarımız tekrar kesişir mi bilmiyorum. Ama seninle geçirdiğim o değerli zamanlar için minnettarım. Özgürlüğün ve huzurun hiç eksik olmasın, sevgili dostum.

Sevgiyle ve özlemle…