Kendine Yabancı Olan

Eylülün başıboşluğu var üzerimde

Oradayım işte, iki arada bir derede

Gündüzleri yaz, geceleri güz

Aynada seyrettiğim elem dolu bir yüz.

Sözcükler dökülüyor heybemden,

Sımsıkı tutunuyorlar bir şairin dizelerine.

Ayak uyduramadığım bu şehrin gurbetinden,

Sözcüklerin insafına sığınıyorum yine ben, hasretle.

Güz yitiği anılar deşiyor zihnimi,

Kurşuni ağır bir gökyüzü altında

Sağa sola savuruyor eline geçirdiğini.

Bir çöplük kokuşuyor kafamın içinde.

Üzerime geliyor sokağımın yabancılığı,

Darladıkça darlıyor yüreğimi.

Bildiğini unutturuyor insana, bu havalar.

Benim değil aynada seyrettiğim yüz, bu aralar.

Takvimde sallanıyor, düştü düşecek

Sararmış bir yaprak gibi ekim

Serseri bir eylül bırakmıyor ki yakamı, gideyim.

Nitekim, aynada gördüğüm yüz ben değilim.