14. Sayı - Edebiyat, Kültür ve Sanat Dergisi
14. sayımızda yer alan yazıları online olarak okuyabilirsiniz.
Son yazdayız artık, soğuklar bütünü ile içimize girmekte, bir rüzgâr ılıklığında, gözlerden süzülmekte [...]
Devamını okuUzun bir aradan sonra bugün ilk defa boş boş yürüdüm sokaklarda, sadece yürümek için [...]
Devamını okuBenim adım Dünya, sonsuz bir karanlığın içinde süzülen ve keşfi yapılan bir düzine gezegenden sadece biriyim [...]
Devamını okuŞaşkına döndüm resmen, hayali bir sesten, durmuş zaman hissi, vakit, gece geçten [...]
Devamını okuAdını bilmediğim bir kadın, bir abla, bir kardeş, belki bir anne ya da eş. Cumaydı, işten yeni çıkmıştı. Çantasında çok sevdiği şiir kitaplarından biri vardı. Deniz kenarında bir banka oturdu [...]
Devamını okuBaşını sol omzuna doğru yavaşça eğmeye başladı. Yeni doğan güneşin dizginleyemediği coşkusu nedeniyle denizin üstüne fütursuzca serdiği, sarıdan ziyade beyaza çalan ışıklarının hırçınlığının, gözlerine istemsizce saldırmayacağı bir noktada, durdu [...]
Devamını okuTekrar görür müyüm sizi? Tekrar sever miyim ve anımsar mısınız beni bir yerden? Birkaç düş öncesinden [...]
Devamını oku“Herkesin yaralarını iyileştiremezsin!” dedi, hışımla elindeki kahve dolu bardağı orta sehpanın üzerine koyarken. Kendini koltuğa bıraktığında, bardağın sehpaya çarparken çıkardığı sesle kendine geldi [...]
Devamını okuHiç hesap etmedim ölebileceğimi, böylesine genç hissederken [...]
Devamını okuBoğuluyorum. Limanım yok, denizim de. Deniz olsa gözyaşlarıma sığınır, bi rahatlar, sonra zehrimi kusmamın verdiği huzurla doğrulurdum belki çöküp kaldığım yerden [...]
Devamını okuBir denizin kitabında yüzüyorum, yosununda okuyorum en derinliklerini, gözlerini yumup açtıkça dalgalar okşuyor kollarını [...]
Devamını oku“Biz çayın yalnızlığa iyi gelen tarafını da severiz” – Oğuz Atay Oğuz Atay’ın da ifade ettiği gibi çayın yalnızlığa iyi gelmek gibi bir huyu vardır. Evde tek başıma oturmuş hayallere dalmışken aklıma çay gelir bir anda. Ah derim bir çay olsa da içsek. Öyle bir sevda bizimkisi [...]
Devamını oku“Eskidik” diye düşündü uzun kaldırımlar boyu ilerlerken. Bir yerden sonra bütün yollar birbirine benziyor. Parkın girişinde bulunan, melek heykelcikleri ile süslenmiş basık kemer beni tüm ihtişamıyla karşılamıştı. Yolun bittiğine şahitlik eden birkaç trafik lambası ise kırmızıyı gösteriyordu [...]
Devamını okuDesen şimdi geçip karşıma, bir gülle konuşur gibi. Bu ne çok ayrılık, açtım kollarımı bekliyorum [...]
Devamını okuSeninleyken hızlanan zaman, sensizken ağırlaşıyor. Gözlerin tenime değince de duruyor bana. İzafiyet teorisinin ispatısın adeta [...]
Devamını okuMerhaba, sevgili okur. Anlaşılamamaktan, kendimizi anlatamamaktan yorulduk.Kendimizi tanımıyor olmaktan, yorulduk [...]
Devamını oku